Yasmine Esser Love & Seks 17 dec 2015, 21:00

Leestijd: 3 minuten

Dit is de enige échte reden waarom je een onbereikbare man zo aantrekkelijk vindt

Waarom willen we altijd de man die niet bereikbaar is? De man die je wel romantische berichtjes stuurt, maar je nooit mee uit vraagt. De man waarmee je maanden lang afspreekt, maar die wel je verjaardag vergeet. De man die je kust na een date en zegt dat hij het super leuk vond, maar die nooit meer wat van zich laat horen. Hij laat je werken voor zijn aandacht. Hij geeft je een beetje – een compliment, een zoen – en stopt dan. Waardoor je alleen maar verlangt naar nog meer aandacht. Waarom lijkt de regel ‘hoe onbereikbaarder, hoe aantrekkelijker’ te gelden als het op mannen aankomt?

We willen wat we niet kunnen krijgen

De verboden vrucht is alleen maar aantrekkelijk, omdat ‘ie verboden is. Als kind wilden we per se dat ene spel dat onze ouders niet wilden kopen. Later mocht je geen alcohol en jij wilde het daarom alleen maar meer. Als iemand zei dat je niet hogerop kon komen op je werk, ging je steeds harder werken.

Willen we altijd dat wat we niet kunnen krijgen? Wetenschappers vroegen zich dat ook af en besloten een experiment te doen. Ze lieten vrouwen een foto een knappe man zien. De helft kreeg te horen dat hun potentiële droomman single was, de andere helft hoorde dat hij een relatie had. Wat bleek? 59 procent van de vrouwen was geïnteresseerd in de vrijgezel en maar liefst 90 procent in de man die al een relatie had.

Volgens de onderzoekers kan er een evolutionaire verklaring voor zijn, waarom vrouwen een man die al een vrouw heeft aantrekkelijker vinden. Onbewust zien we namelijk dat een man voldoende in huis heeft om een vrouw aan zich te binden.

Ontbrekende informatie

Maar het gaat lang niet altijd over mannen die onbereikbaar zijn, omdat ze bezet zijn. Het gaat vooral om de man die emotioneel onbereikbaar is. Een man die we wel leuk vinden maar niet fantastisch, wordt ineens een stuk interessanter als hij plots niets meer van zich laat horen. De Amerikaanse onderzoeker George Loewenstein verklaart dit fenomeen in zijn paper The psychologie of Curiosity. Volgens Loewenstein heeft het te maken met nieuwsgierigheid. We willen weten waarom iemand niets meer laat horen, wat hij denkt, hoe hij verder zal gaan.

Het is als een constante rush naar meer informatie, naar meer contact. En juist als iemand ongrijpbaar is, geeft het een fantastisch gevoel als hij wél iets van zichzelf laat zien.

De fantasie is altijd beter

Bovendien geldt: zolang hij onbereikbaar blijft, kun je fantaseren over jullie als het perfecte koppel. Misschien houd je meer van de illusie van hem, dan van de persoon die hij echt is. Want je weet niet hoe het zal zijn als jullie daadwerkelijk een relatie hebben. Je fantaseert niet over zijn vieze sokken en onderbroeken die hij altijd in een hoekje gooit. Je fantaseert over hoe geweldig het is tussen de lakens. Als hij je eindelijk uitkleedt en bemind. Je fantaseert over de reizen die jullie samen zullen maken. Over dat jullie hand in hand over straat lopen. Maar je vergeet voor het gemak te fantaseren over een man met een bierbuik die iedere avond op de bank hangt als een zak aardappelen.

Het probleem is wel dat je waarschijnlijk nooit tevreden bent. Of als het je uiteindelijk wel lukt om hem te strikken, hij ineens niet meer interessant is. Maar je weet ook: als iemand blijft boeien, dan is dit de man bij wie je wilt zijn en blijven.

LEES OOK: Hard to get: dit is de reden waarom het écht werkt en hoe je het aanpakt