Redactie Confession 30 dec 2023, 10:11

Leestijd: 3 minuten

Lotte (25): ‘Mijn vriend probeerde me als “grapje” van een klif te duwen’

Verhalen die je liever niet aan de grote klok wil hangen óf aan je eigen vriendinnen wil vertellen, terwijl het wel de hoogste tijd is om je hart te luchten. Say no more. In ‘Confessions’ lees je iedere week verhalen en gebeurtenissen die soms herkenbaar zijn, en soms ook niet. Maar een ding hebben wij allemaal gemeen: ieder van ons heeft wel eens iets meegemaakt of gedacht wat je liever niet openlijk uit. Omdat je denkt dat je de enige bent.

Deze week vertelt Lotte* (25), die door haar vriend als “grapje” bijna van een klif werd afgeduwd.

‘Mijn vriend probeerde me als “grapje” van een klif te duwen’

“Ik heb mijn verhaal wel eens eerder aan vriendinnen van mij verteld, maar niemand kan er met zijn hoofd bij dat dit mij echt is overkomen. Het gebeurde 3 jaar geleden, toen ik met mijn toenmalige vriend op vakantie was. We waren drie weken aan het backpacken door Azië. We bezochten prachtige stranden en steden, en maakten ook veel mooie wandelingen. Niet alleen relaxte wandelingen, maar gingen ook vaak flinke stukken hiken. Op een van de laatste dagen van onze reis had mijn vriend voorgesteld om een bepaalde tocht te hiken, waar we flink moesten klimmen. Hoewel ik in eerste instantie die dag niet zoveel zin had in zo’n flinke klim, was ik om toen hij foto’s liet zien van het uitzicht waar we aan het einde van konden genieten. Dit was namelijk absoluut prachtig.

Dus we vertrokken die dag en begonnen aan de behoorlijke klim. Nu is mijn vriend nogal van de grapjes en geintjes die soms iets te ver gaan. Dit was ik zo langzamerhand wel van hem gewend, maar wat hij die dag uithaalde ging zelfs mij veel te ver. Toen we een flinke tijd aan het hiken waren, kwamen we verschillende uitzichtpunten tegen. Natuurlijk gingen we bij elk punt even kijken. Bij het ene punt was het uitzicht nog mooier dan bij het ander. Wel waren er bij sommige punten flinke afgronden, waar je, als je niet oppaste, zo vanaf kon donderen. Mijn vriend weet dat ik ontzettende hoogtevrees heb bij dit soort punten, dus ik dacht dat hij daar wel rekening mee zou houden, maar dat was het tegenovergestelde van wat hij deed…”

Afgrond

“Toen we bij een van de uitkijkpunten aankwamen durfde ik er niet zo goed op te gaan staan en naar beneden te kijken. Mijn vriend moedigde mij aan en zei dat als ik oppaste er niks kon gebeuren. Dit gaf mij wat meer zekerheid, waardoor ik het toch durfde. Maar wat hij toen deed had ik nooit kunnen zien aankomen. Hij gaf mij opeens een duw en ik dacht voor een moment dat ik dit het was. Met een harde gil belande ik op de rand van de klif en ik begon keihard te huilen. Mijn vriend stond achter mij keihard te lachen, tot hij zag hoe ik eraan toe was. Ik maakte dat ik wegkwam van de rand van de klif en heb mijn vriend met een dodenblik aangekeken en begon tegen hem te schreeuwen dat ik dit echt niet oké vond. Hij zei dat het een grapje was, maar dit was geen stom grapje meer. Ik had wel dood kunnen zijn en hij stond daar maar te grinniken.”

Ruzie

“Ik was direct klaar met de wandeling en zei dat ik nu naar huis wilde. Ik begon naar beneden te lopen en hij achtervolgde me, maar we liepen niet meer samen en hebben de hele weg terug niet met elkaar gesproken. Toen we weer bij ons verblijf waren barste de bom. Hij zei hoeveel het hem speet, maar ik wilde het niet horen. Tijdens de wandeling terug was de hele situatie pas echt goed tot me doorgedrongen en ik voelde mij absoluut niet meer veilig bij mijn eigen vriend. Gelukkig gingen we niet veel later naar huis, waar ik het uitmaakte met hem. Ik kon gewoon niet geloven dat mijn eigen vriend zoiets kon doen. Zelfs nu ben ik nog steeds in shock en krijg ik spontaan buikpijn als ik aan het moment terugdenk…”

* De naam van Lotte is wegens privacyredenen veranderd.