Redactie Confession 26 jul 2023, 15:56

Leestijd: 2 minuten

Marlieske (21): ‘Mijn onderbuurman blijft maar aandringen op een date, terwijl hem heb afgewezen’

Verhalen die je liever niet aan de grote klok wil hangen óf aan je eigen vriendinnen wil vertellen, terwijl het wel de hoogste tijd is om je hart te luchten. Say no more. In ‘Confession’ lees je iedere week verhalen en gebeurtenissen die soms herkenbaar zijn, en soms ook niet. Maar een ding hebben wij allemaal gemeen: ieder van ons heeft wel eens iets meegemaakt of gedacht wat je liever niet openlijk uit. Omdat je denkt dat je de enige bent.

Deze week vertelt Marlieske over haar opdringerige buurman.

Vriendelijk contact

“Ik woon nu zo’n anderhalf jaar in mijn appartement. Ik ben er heel erg gelukkig, het is precies ingericht zoals ik het wilde en ik ben er trots op dat ik dat alleen voor elkaar heb gekregen. Zo’n 7 maanden gelden verhuisde mijn onderbuurvrouw en ik kreeg er een buurman voor terug. Een aardige man, iets ouder dan ik maar niet veel. Ik denk dat hij misschien eind twintig, begin dertig is. We zeggen elkaar vriendelijk gedag en een maand geleden begon hij een praatje. Over dat hij nieuw is, nog niet zo veel mensen kent in de buurt, dat hij vaak alleen zit enzovoorts.

Ik ben zelf niet zo heel erg happig op het afspreken met mensen die ik niet zo goed ken, maar hij leek me aardig dus ik stelde voor om een keer wat te gaan drinken met mijn vrienden zodat hij wat mensen zou leren kennen. Dat vond hij leuk en dat hebben we dus ook gedaan. Mijn vrienden vonden hem aardig, dus dat was best geslaagd. Zelf heb ik geen relatie, maar ik had ook geen intentie om hier een romantische klik uit te halen.”

Buurman of stalker?

“Inmiddels heeft hij kenbaar gemaakt dat hij mij heel erg ziet zitten en dat hij mij zo leuk en knap vindt. Natuurlijk heel erg aardig, maar ik voel dat niet op die manier. Dat heb ik ook gezegd én dat ik niet op zoek ben naar iets, maar dat lijkt hij niet te snappen. Hij komt elke keer ‘toevallig’ de deur uit als ik thuiskom, of hij haalt pakketjes voor me op zodat hij even kan aanbellen. Ook appt hij me vaak of ik thuisben. Ik kan dan niet echt nee zeggen, want hij zou dat kunnen checken.

Inmiddels vind ik het steeds onprettiger om de deur uit te gaan, omdat ik geen zin heb om hem elke keer tegen te komen en om het gevoel te krijgen dat ik hem weer moet afwijzen. Hoe zorg ik ervoor dat hij snapt dat ik écht niet op zoek ben naar iets en dat ik af en toe best een praatje wil maken maar dat ik niet zit te wachten op dit soort contact?”

Elisa (19): ‘Ik betaalde mijn vakantie met mijn creditcard, maar kan het niet afbetalen’