Redactie Love & Seks 21 jan 2021, 16:34

Leestijd: 4 minuten

Nachtboek Maud #31: ‘Waar liggen de morning-afterpillen?’

Maud is naar Amsterdam verhuisd en weg bij de vereniging. Ze heeft eindelijk officieel een relatie met Sam. Het loopt nog niet helemaal soepel, want Maud is haar eerste vriendje Jelle tegengekomen in de hoofdstad en krijgt hem niet uit haar hoofd. En dan is ze ook nog eens twee keer de pil vergeten. Volgens haar beste vriendin Jessie is het verstandig om een morning-afterpil te halen. Tijdens haar sollicitatie bij een restaurant komt Maud opnieuw een oude bekende tegen.

Een kwartier voor openingstijd stond ik al te wachten voor de deuren van de Etos. Het was gisteravond erg gezellig met Jessie, maar ze heeft mij toch wel een beetje bang gemaakt. Volgens mijn beste vriendin zat ik net in mijn vruchtbare periode op het moment dat ik de pil was vergeten. Jessie heeft verstand van dit soort zaken en raadde mij aan om een morning-afterpil te halen.

Ik loop al tien minuten door de Etos op zoek naar die pil. Ondertussen gooi ik van alles in mijn mandje: douchegel, wattenschijfjes, deo, pleisters, vitaminepillen en elastiekjes. Op een of andere manier vind ik het stom om alleen een morning-afterpil af te rekenen. Ik stuur Jessie een appje dat ik inmiddels het hele assortiment van de Etos voorbij ben gelopen, maar dat ze die pil niet hebben. Had ik dan toch naar de apotheek moeten gaan? Ze appt gelijk terug dat ik het bij de kassa moet vragen. Aha.

Gelukkig is het nog heel rustig, dus de kans dat ik bekenden tegenkom bij de kassa is erg klein. Niet dat ik nou zoveel mensen ken in Amsterdam, maar je weet het maar nooit. Ik woon hier nog maar net en heb geen zin in roddels. De vrouw achter de kassa is superaardig en overhandigt mij de morning-afterpil. „Bent u bekend met het geneesmiddel of heeft u nog vragen over het gebruik?” Een vraag die ik normaal standaard beantwoord met: „Nee dankje, ik ben bekend met het gebruik.” Maar dat is niet zo gek, want het enige wat ik normaal haal is paracetamol. „Eigenlijk heb ik wel wat vragen ja. Ik ben dit weekend twee keer de pil vergeten en ik heb toen ook meerdere malen seks gehad met mijn vriend,” vertel ik de mevrouw, die mij doet denken aan mijn vriendelijke mentor van de middelbare school.

Ze legt mij uit dat je een morning-afterpil tot 72 uur na de onbeschermde seks kan innemen. „Maar deze pil mag je echt niet te vaak nemen meisje. Het is slecht voor je lichaam en je kan er ziek van worden”, waarschuwt ze. Ik reken nog snel een flesje water af en zodra ik buiten sta slik ik die pil in. Op hoop van zegen. „En nooit meer zo stom zijn Maud”, zeg ik tegen mezelf.

Ik ren naar huis, want het is buiten ijs en ijskoud en in de haast ben ik vanochtend mijn handschoenen vergeten. Eenmaal thuis app ik Sam en vraag hem of ik hem even mag bellen. Hij belt gelijk terug en vraagt of alles wel goed gaat. Ik vertel hem dat ik de pil ben vergeten en leg hem het hele verhaal uit. Sam heeft gelijk door dat ik me er niet zo prettig bij voel en stelt voor dat hij vanavond langskomt om voor mij te koken. En hij heeft een nieuwe serie die hij graag samen wil kijken.

Door het gesprek met Sam voel ik mij weer iets rustiger en ik besluit me vast voor te bereiden op mijn sollicitatie van vanmiddag. Ik had een mail gestuurd naar een heel leuk nieuw restaurantje hier om de hoek. Ik werd gelijk teruggemaild of ik deze week nog langs kon komen voor een gesprek. Het restaurant heeft een Franse kaart, dus ik ben maar even snel het menu uit mijn hoofd gaan leren. Ik heb natuurlijk geen zin om met mijn mond vol tanden te staan, als ze mij vragen of ik weleens ‘bouillabaisse’ heb gegeten. Nadat ik de menukaart uitvoerig heb bekeken, surf ik wat rond op de sites van de HvA en UvA. Het is best chill dat ik nu even geen studiestress heb, maar in het nieuwe studiejaar wil ik wel weer beginnen met een studie. Psychologie, communicatiewetenschap, geschiedenis of toch Europese studies. Ik kom er niet uit. Gelukkig heb ik nog een paar maanden.

Stipt op tijd wandel ik het restaurant binnen. Van buiten lijkt het heel klein, maar van binnen is het best groot. Alles is wit en aan de muur hangen zwart-wit foto’s van Parijs. Ik word ontvangen door Stephanie, ze is de manager van het restaurant en ik schat haar niet ouder dan 25. Op het eerste gezicht lijkt ze wat afstandelijk, maar uiteindelijk hebben we een heel leuk gesprek. Stephanie legt mij uit dat ze wel op zoek zijn naar iemand die wat langer blijft. Het personeel bestaat uit een hechte club mensen en in de zomer gaan ze vaak samen naar festivals. Kijk, dat bevalt me wel. Stephanie vraagt of ik deze week nog een proefmiddag kan draaien en ze neemt me mee naar de achterkant van het restaurant om mij voor te stellen aan de rest van het personeel.

We lopen richting de keuken en ik hoor aan aantal mensen lachen. Nog voordat ik de keuken binnen ben gelopen hoor ik een stem, een stem die mij wel heel bekend voorkomt..