Nachtboek van Maud #36: “Ik wil Sam, maar ergens in een hoekje ligt Jelle op de loer”

Sam heb ik niet meer gesproken omdat híj dat niet wil. Elke poging tot appen wordt genegeerd, evenals berichten op Facebook en een kaartje dat ik in zijn bus heb gedaan. Hij lijkt mij wel als het om Jelle gaat! Als die kloterige Jelle mijn relatie met Sam nu verpest heeft omdat hij zo nodig als een olifant in een porseleinkast door mijn leven (en huis) moest komen denderen… Dan zwaait er écht iets.

Eén ding heeft Jelle in ieder geval verpest: mijn werkplezier. Ik heb daarom al de hele week zitten nadenken, maar ik weet het zeker: hoe leuk ik het ook vind, ik denk dat een andere baantje op dit moment beter in mijn leven past. Ik ben al de hele week bloednerveus om naar werk te gaan en het is wat mij betreft gewoon niet handig om samen te werken met Jelle. Niet alleen door wat er gebeurd is, maar ook omdat hij mij in de war maakt. Ik wil Sam, maar ergens in een hoekje ligt Jelle op de loer. En dit is nog maar het begin….

Als ik donderdag naar werk ga, ben ik dan ook heel zenuwachtig voor wat ik tegen Stephanie  ga zeggen. Ze weet een beetje wat er gebeurd is en ik denk dat ze het behoorlijk kinderachtig gaat vinden dat we er niet als twee volwassen mensen uit kunnen komen. Maarja volwassen… Ik ben ten slotte pas 19 jaar. Ik wéét gewoon soms echt niet hoe ik dit soort dingen op kan lossen. En de sfeer is zo ontzettend ongemakkelijk. Ik kan echt beter ontslag nemen. Dat zou ook het juiste signaal naar Sam zijn. Als hij binnenkort tenminste weer tegen mij wil praten.

‘Sam alsjeblieft… praat tegen me. Er is niet zoveel aan de hand, ik kan het uitleggen en het is niet wat je denkt!’ sms ik hem voor de zoveelste keer. Er rolt een traan over mijn wangen. Volgende week ben ik jarig en ik heb bonje met mijn allerliefste maatje. Want naast mijn vriendje, beschouw ik Sam inmiddels ook als mijn allerbeste vriend.

Zodra ik binnenstap in het restaurant merk ik echter dat niet alleen voor mij, maar deze keer ook voor het andere personeel de sfeer anders is dan normaal. Geschrokken wordt er opgekeken, maar als ze zien dat ik het ben gaan de ogen snel weer terug naar een telefoon waar Stephanie op bezig is. ,,Maud, weet jij waar Jelle in godsnaam is?” vraagt Malou, een andere collega, een beetje opgefokt aan mij.

,,Eh, nee. Ik heb hem eigenlijk sinds vorige week niet meer gesproken en sinds dinsdag niet meer gezien”, zeg ik. ,,Wat is er dan?”

Stephanie en Malou kijken elkaar met grote ogen aan, waarna Stephanie zich tot mij wendt en even diep ademhaalt voordat ze verder gaat. ,,Jelle is gisteren niet komen opdagen op werk. Hij is nergens te bereiken en niemand weet waar hij heen is. We maken ons best wel zorgen.“

< VORIGE AFLEVERING