Redactie Life 27 apr 2021, 09:00

Leestijd: 5 minuten

Nachtboek van Maud #39: ‘Gebruikt hij drugs tegen liefdesverdriet?’

Nadat Jelle en Maud ruzie hebben gekregen, komt Jelle opeens niet opdagen op werk. Hij blijkt zich dagenlang te verstoppen in het strandhuisje van zijn opa en oma en is omringd door lege bierblikjes én een pakje coke. Sam wil na een radiostilte weer praten, maar heeft allesbehalve goed nieuws. Hij kan Maud niet meer vertrouwen en maakt het uit, net een paar uur voor Maud haar twintigste levensjaar in gaat.. 

Nadat Sam het had uitgemaakt heb ik de ogen uit mijn kop gejankt. Waarom is het altijd zo dat je pas beseft wat je mist als je het kwijt bent? Ik kan niet eens uitleggen wat me nou het meeste verdriet heeft gedaan.

Ik voelde met kut over het feit dat Sam het had uitgemaakt. Een paar uur voor mijn verjaardag nog wel! Maar wat ik nog veel erger vind is dat hij mij niet vertrouwt. Eerst had hij al dat gezeik met Bella en nu heeft hij weer iemand die hij niet kan vertrouwen. Want ik besef steeds meer dat ik Jelle misschien toch wel valse signalen heb gegeven. Is het dan toch mijn schuld dat hij mij zoende?

Eerst brengt Jelle mijn hoofd op hol, dan zoent hij mij zomaar op straat, vervolgens staat hij op de stoep met een ontbijt en dan is hij ineens spoorloos verdwenen?! Een week niets laten horen omdat hij zo nodig moest snuiven en bier drinken in het strandhuisje van zijn opa en oma…Dat Jelle van een biertje hield was niet nieuw; vooral na het surfen gingen de biertjes er goed in. Maar coke?! Hij was altijd anti-drugs. Er moest meer aan de hand zijn. Het idee dat hij iets te verborgen hield, zorgde ervoor dat ik mij nog slechter voelde.

Net toen ik bijna in slaap viel, ging de bel. Ik hoopte, nee ik wenste dat Sam het was, want ondanks alles zou ik graag in zijn armen liggen op dit moment. Toen ik de deur open deed zag ik twintig ballonnen met daar achter een klein meisje. Jessie stond voor de deur! De schat! In haar ene hand hield ze de ballonnen omhoog en in de andere hand een grote fles champagne.

Ik had haar onderweg naar huis even kort gebeld en in horten en stoten mijn verhaal gedaan. Ik was vooral verbaasd: ik had nog zo gezegd dat ik geen zin had om mijn verjaardag te vieren! Maar Jessie stond er op dat ik met haar mee moest. Ik moest de Moscow Mules bij Louie Louie in Amsterdam-Oost proeven. „Je gaat toch niet je laatste jaartjes als tiener huilend doorbrengen op de bank in die lelijke pyjamabroek?!” riep Jessie lachend. „Kom ik ga je mooi maken!”

Waar ik meestal al tevreden ben met eyeliner op de juiste plek, is Jessie een queen met highlighters, foundation, primer en weet ik het wat. Drie kwartier later was de fles champagne leeg en mijn make-up look af. Ik moet zeggen: Jessie is heel goed met make-up! Er was niets meer te zien van mijn huilogen en ik zag er – al zeg ik het zelf – best goed uit. Ik trok mijn nieuwe zwarte jurkje aan (die ik eigenlijk had gekocht voor een avondje met Sam) en sprong samen met Jessie op de fiets.

Het was één van de eerste warme avonden van afgelopen week en het terras van Louie Louie zat vol met mannen: knappe mannen. Hele knappe mannen. Ik weet niet of het door mijn make-up kwam, mijn nieuwe zwarte jurkje of het feit dat het één van de eerste zwoele, warme avonden van dit jaar was, maar ik voelde de mannenogen in mijn rug prikken.

De Moscow Mules vielen bijzonder goed in de smaak. Ik had eerder die avond geen hap door mijn keel gekregen, dus ik was lekker snel aangeschoten. Om 00.00 uur liet Jessie een speciale cocktail met van die sterretjes bezorgen en werd Happy Birthday opgezet. En ondanks dat mijn haar bijna in de fik vloog van dat klein beetje mini-vuurwerk en mijn gedachtes over dat mijn ene ex snuivend in een strandhuisje zat en mijn andere ex mij niet meer vertrouwde, voelde ik mij toch best een beetje jarig!

Mijn ouders belden en de appjes stroomde binnen. Om 00.10 kreeg ik een sms: „Gefeliciteerd Maud! Ik had het graag anders gezien, maar ik hoop dat je ondanks alles toch een beetje een leuke avond hebt. Xx Sam!”

Hij moest toch aan mij denken. Ik wilde hem het liefste bellen, maar Jessie zei dat ik het beter morgen kon doen. „Maud, je praat met een driedubbele tong. Sam gaat dat niet waarderen.”

Veel tijd had ik niet om te twijfelen. De jongens die het tafeltje naast ons zaten hadden kennelijk een hele fotoshoot gehouden toen ik mijn cocktail kreeg.  „Wat is je nummer? Dan stuur ik ze je wel even door! Ik ben trouwens Levi. Wat is jouw naam? Jarige Jet?”, vroeg de jongen met een donkergroen shirt en zwarte spijkerjas. Ik kon zijn flauwe grap inclusief foute openingszin, leuke kledingstijl én mooie blauwe ogen wel waarderen. En voor ik het wist had ik mijn nummer gegeven.

Levi en Tom waren een stukje ouder. Ik schat een jaar of 25/26. Ze waren erg gezellig en we bestelden nog een paar Moscow Mules. Om 01.00 ging het terras dicht, maar ik had nog geen zin om naar huis te gaan. Zelfs Jessie was nog wel in voor iets leuks, ik zag het in haar twinkeloogjes. „Kom, gaan jullie nog even gezellig met ons mee? Een vriend van ons geeft een feestje, twee straten verderop! Jullie zijn welkom hoor,” zei Levi terwijl hij mijn hand vastgreep..