Redactie Life 25 feb 2023, 11:15

Leestijd: 3 minuten

Rosan (23): ‘Ik begin een steeds grotere hekel aan m’n moeder te krijgen’

Verhalen die je liever niet aan de grote klok wil hangen óf aan je eigen vriendinnen wil vertellen, terwijl het wel de hoogste tijd is om je hart te luchten. Say no more. In ‘Confession’ lees je iedere week verhalen en gebeurtenissen die soms herkenbaar zijn, en soms ook niet. Maar een ding hebben wij allemaal gemeen: ieder van ons heeft wel eens iets meegemaakt of gedacht wat je liever niet openlijk uit. Omdat je denkt dat je de enige bent.

Deze week vertelt Rosan* over haar band met haar moeder.

Het was niet altijd zo

“Ik ben nu 23 jaar en ben sinds twee jaar het huis uit. Toen ik nog thuis bij mijn moeder woonde, liet ze me wel altijd redelijk mijn gang gaan. Ze was een alleenstaande moeder (mijn vader woont in Portugal met zijn nieuwe vrouw dus die zie ik amper), en ik ben haar enige kind. We waren dus altijd behoorlijk op elkaar afgestemd en we zagen elkaar veel. Als ik een keer niet thuis at of sliep, liet ik dit uit mezelf even weten, waardoor het me nooit echt opviel hoe veel ze eigenlijk op me lette.

Sinds ik op mezelf woon, merk ik pas hoe erg ze me op de huid zit. Aan het begin wuifde ik het nog weg onder de noemer ‘ouderlijke bezorgdheid’, maar nu begin ik het echt vervelend te vinden. Ze appt me dagelijks over van alles en nogwat, en wil het liefst horen over iedere stap die ik zet. Ik krijg praktisch iedere ochtend een ‘goedemorgen’-bericht van haar, en aan het einde van de dag wenst ze me een goede nachtrust. En als ze weet dat ik in het weekend iets ga doen, vraagt ze standaard of ik ‘alsjeblieft wel voorzichtig doe’. Alsof ik dat niet doe als ze dat appje niet stuurt. Vaak reageer ik ook niet meer op haar appjes, omdat het toch steeds hetzelfde antwoord is. Dan vraagt ze weer of ze iets verkeerd heeft gedaan, waardoor ik nóg geïrriteerder raak.”

Steeds minder zin om haar te zien

“Ik weet dat ze het lief bedoelt, maar het zorgt er toch voor dat ik haar steeds minder vertel over wat ik ga doen. Sterker nog, ik krijg steeds minder zin om haar te zien. Buiten de vele berichtjes om denken we namelijk ook behoorlijk anders over bepaalde zaken, waardoor we vaak geïrriteerd zijn als we samen zijn. Daarom begrijp ik ook niet dat ze bijvoorbeeld nog steeds elk jaar met me op vakantie wil. Hier probeer ik dan ook keer op keer onderuit te komen door te zeggen dat ik al andere vakantieplannen heb, of druk met mijn werk ben.

Ik durf haar ook niet te zeggen dat ze me niet zo vaak hoeft te appen en bellen. Ik ben bang dat ik haar daarmee pijn doe, maar zoals het nu gaat kan eigenlijk ook echt niet. Tsja, ik wil haar namelijk niet kwijt als moeder, maar ik denk dat als het zo doorgaat, op een dag de bom barst en ik haar gewoon blokkeer. Ik weet dus niet echt wat ik moet doen. Moet ik haar vertellen dat ze niet zo vaak contact met me moet opnemen, met als resultaat haar misschien te kwetsen? Of moet ik het zo door laten gaan en maar accepteren dat ze gewoon zo is?”

Wegens privacy redenen zijn details in dit verhaal veranderd.

Wil je ook je hart luchten of een verhaal kwijt? Stuur ons een mailtje via [email protected].

https://www.beautify.nl/confessions-vegetarische-vriendin-vlees/