Steffi Rijnders Column 27 mrt 2023, 15:55

Leestijd: 5 minuten

Steffi gaat uit huis: ‘Zó heb ik mijn huisje in het centrum van Amsterdam gevonden’

Op jezelf gaan wonen, dat is een hele stap. Het is leuk, spannend en soms een beetje onvoorspelbaar. Een nieuwe stad ontdekken, samenwonen met huisgenootjes, alle uitgaven die je moet bijhouden, een inrichting aanschaffen, de zelfstandigheid en verantwoordelijkheid die hierbij komt kijken en alle hotspots nog moeten ontdekken.. In deze column vertel ik je alles wat je moet weten voordat je op jezelf gaat wonen, behandel ik de struggles die ik heb en vertel ik natuurlijk ook alle leuke dingen. Zo kan ik je misschien een beetje helpen met deze nieuwe fase in je leven.

Vandaag klets ik met jullie over de huizenjacht.

De zoektocht

Ik was al een langere tijd op zoek naar een huisje in Amsterdam. Ja, i know, onbegonnen werk. Een aantal van mijn vriendinnen woonden al hier, waardoor ik zag hoe leuk het leven in de stad kon zijn. Een leuk plekje bleek al gauw lastiger te vinden dan ik dacht. Het huis kon niet te duur zijn, moest wel in het centrum liggen en geschikt zijn voor woningdelers want ik ben nog steeds student. Ik had mijn zoektocht even op een lager pitje gezet omdat het bij mijn ouders eigenlijk ook nog wel prima was, daar heb ik het ook hartstikke gezellig, ik heb hier nog genoeg vriendinnen wonen en mijn school en stageplek waren goed bereikbaar vanuit ‘thuis thuis’.

Hospiteren moet je echt leren

Voordat ik mijn huidige huisje (want spoiler, gelukt!) had gevonden, heb ik meerdere keren gehospiteerd. Het hospiteren heb ik zelf als best wel stressvol ervaren. Eerst moet je een leuke mail opstellen, waarmee je hopelijk wordt uitgenodigd voor een hospitatie, maar dit is negen van de tien keer ook niet zo. Op de hospiteeravond laat je de beste kant van jezelf zien in de hoop dat je wordt uitgekozen, maar helaas krijg je vaak te maken met teleurstellingen. Ik probeerde continu positief te zijn en in al mijn enthousiasme vergat ik soms dat ik óók moest beslissen of een huis en de mensen die er woonden wel of niet bij mij paste. Soms vergat ik dat mijn mening ook doorslaggevend voor hen kon zijn.

Hoe ik aan mijn eigen plekje kwam

Onverwachts kwam er ineens een mooie kans op mijn pad. Vrienden van mijn broer moesten hun appartement in Oud-West uit, hun huurcontract verliep namelijk na twee jaar. Toen ik dit te horen kreeg, had ik weer hoop en ben ik erin geslaagd om toch dat leuke plekje te bemachtigen. Ik heb contact gezocht met de gasten die er toen woonden. Zij brachten mij in contact met de beheerder van het pand. Good to know: ik was de enige die ging bezichtigen, dus de kans was redelijk groot dat ik er mocht gaan wonen. De bezichting was ingepland en ik kon opzoek gaan naar eventuele huisgenootjes. Je moet dus wel echt een beetje mazzel hebben, er is geen echte gouden tip. Maar hou je ogen en oren goed open en vertel aan je omgeving ook dat je op zoek bent. Wie weet kan iemand je helpen.

Een paar kleine probleempjes

Uit mijn vriendengroep had een vriendinnetje wel interesse. Zij ging mee naar de bezichtiging en twee weken later stonden we met de sleutel in ons hand. Maar dit ging niet zonder slag of stoot. Het appartement waar wij nu wonen had een aantal gebreken, die wij natuurlijk het liefst opgelost wilden hebben voordat we erin gingen. Zo was er enorme lekkage in het trappenhuis, konden we de ketel van ons appartement nergens vinden en er waren wat probleempjes met de ventilatie. Dit zorgde voor een aantal vragen bij ons. Is dit dan echt wel de juiste plek?

‘Voor jou tien anderen’

Een paar mailtjes later en we kregen van de beheerder te horen: “Je hebt voor de markt uit de kans gekregen om het appartement te huren. We gaan het appartment te huur zetten en gaan zien wat de markt brengt.” We wisten niet wat ons overkwam. Het enthousiastme die ons potentiële huisje ons bracht sloeg om in teleurstelling. Ons laatste redmiddel was om mijn moeder (thanks mom) met de verhuurder te laten bellen. Gelukkig heeft zij hem om weten te praten en wonen wij nu in de leukste buurt van Amsterdam! Maar aan de uitspraak ‘voor jou tien anderen’ was in ieder geval niks aan gelogen.

Mijn tips

Uiteindelijk is bij mij alles goed gekomen en hebben we sinds de sleuteloverdracht prima contact met de beheerder. Wel kan ik jullie als tip meegeven dat je niet té kritisch moet zijn en al helemaal niet als het gaat om een huisje voor maar een bepaalde periode, wat bij mij (voor twee jaar) het geval is. Bij echt erge gebreken aan een huis kun je met een opzegtermijn namelijk bijna altijd wel onder het huurcontract uit. Bij hospitaties daarentegen raad ik aan om juist wel kritisch te zijn. Uiteindelijk ben jij voor je nieuwe huisgenoten alleen maar een leuke toevoeging voor het huis, maar jij moet je hier wel echt op je plek voelen om gelukkig te zijn.

De volgende keer..

Volgende week kom je alles te weten over mijn uitgavenpatroon. Welke vaste lasten heb ik? Hoeveel betaal ik aan boodschappen? Wat koop ik niet meer omdat ik het simpelweg te duur vind? Welke onverwachte uitgaven komen er op mijn pad? Heb ik nog wel genoeg geld voor leuke dingen? Ja, een hoop om over na te denken als je net uit huis gaat en al helemaal als je in Amsterdam gaat wonen.

Deze dingen kan je beter niet doen als je net aan het daten bent