Omani McDaniels Stories 27 mei 2018, 11:17

Leestijd: 5 minuten

The Single Life: Als je wordt uitgenodigd voor een trio

Het leven van een single meisje is als een wervelwind. Soms is het leuk, soms is het minder en soms is het een regelrechte horrorfilm. Omani is een luidruchtige, altijd lachende, ietwat (prettig) gestoorde eind-twintiger. Wekelijks zal ze jullie een kijkje geven in het leven van een rasechte single girl. Pak de popcorn er maar vast bij.
Als je single bent, ben je wat vrijer in de omgang. Je kunt flirten met wie je wilt en verleidelijk doen om het verleidelijk doen, zonder je zorgen te hoeven maken om een jaloerse vriend. Als je Omani heet, doe je dat te allen tijde, gewoon omdat je er zin in hebt. Ik flirt met iedereen. Ik ga al heel snel bij je op schoot zitten, ik kus je op de mond als ik je goed ken en ik begin spontaan tegen je aan te twerken als ik ‘Work’ van Rihanna hoor. Maar dat laatste is logisch, dat doet iedereen.

Soms ben ik voor mijn gevoel helemaal niet aan het flirten en denken mensen het alsnog. Maar ik ben gewoon über sociaal en soms wordt dat verkeerd opgevat. Het gebeurt zelfs wel eens dat mensen denken dat je openstaat voor dingen, waar je niet per se open voor staat. Bijvoorbeeld trio’s. Iedereen in mijn omgeving gaat er vrijwel direct vanuit dat ik ooit een trio heb gehad. Dat zal wel komen, doordat ik zo verschrikkelijk aantrekkelijk ben. Of omdat ik altijd overal piemels op teken en mensen denken dat ik een soort seks-geobsedeerd monster ben. Maar het is sowieso dat eerste.

Toch ben ik nog een trio-maagd. Niet omdat ik het een vreselijk idee vind en zéker niet omdat het mij nooit is aangeboden. Maar gewoon omdat een situatie zich nog nooit heeft gepresenteerd, waar ik ‘ja’ tegen heb willen zeggen. Je moet ook zoveel multitasken, lijkt me. Ik focus me gewoon graag op één geslachtsdeel tegelijk.

Ik ben op een feestje bij vrienden, die bij mij in de straat wonen. Het huis is van een stelletje, Saar en Bas en ik ken ze al jaren. Ik heb mijn famous cheesecake gebakken voor Saar, omdat het haar lievelings is. Als ik beneden kom, zie ik de hele crew, die er bij elk feestje bij is. Ik krijg een heerlijke begroeting en kus iedereen gedag.

Ik heb meerdere vriendengroepen en deze is toevallig eentje die het erg leuk vindt om bordspelletjes te spelen. Maar omdat ik zo’n feestbeest ben en Rummikub niet bepaald voldoet aan mijn feest-eisen, zorg ik dat er wat betere muziek wordt gedraaid en begin ik tegen mensen aan te schuren. Ik heb ook ooit een slagzin verzonnen afgeleid van ‘We’re here, we’re queer, get used to it’, namelijk ‘My rear, is here, get used to it’. Vervolgens ga ik tegen je op dansen. Zeer effectief als een feestje nog los moet komen.

Gedurende het feestje, merk ik dat Saar ietwat flirterig met mij doet. Ik heb hier op zich geen problemen mee en zie het allemaal nog redelijk onschuldig in. Maar toch heb ik een vreemd gevoel, want Bas is ook wat fysieker aan het doen dan normaal. Op een gegeven moment (na behoorlijk wat drankjes) stel ik voor om verstoppertje te spelen. Het is namelijk best een groot huis met genoeg plekken om te verstoppen.

Door middel van hoedje van de koning bepalen wij wie moet zoeken. Je bent trouwens nooit te oud voor hoedje van de koning. Als een gek gaat iedereen op zoek naar een goede verstopplek. Ik verstop me in de kast op de gang achter wat jassen. Opeens hoor ik twee stemmen praten en als ze dichterbij komen hoor ik dat het Saar en Bas zijn.

‘En heb je het al gevraagd?’, hoor ik Saar vragen. ‘Nee, ik ben nog niet alleen met haar geweest’, antwoord Bas. ‘Denk je wel dat ze wil?’, vraagt Saar weer. ‘Ik denk het wel. Het is Omani, ze heeft het sowieso wel eens gedaan. Ze staat er denk ik wel voor open met ons.’ Ik ben totaal sprakeloos en niet omdat ik me aan het verstoppen ben en niet mag praten, maar omdat ik weet wat ze gaan vragen. Die fuckers gaan mij vragen of ik seks met hen wil. Hé verdomme.

Ik word intussen vrij snel gevonden, want laten we eerlijk wezen, een bezemkast op de gang is niet de meest innovatieve verstopplek. Als na een tijdje het feestje begint af te lopen, merk ik dat Bas en Saar een beetje ongemakkelijk aan het doen zijn. Ik zie in mijn ooghoek Saar een gebaar naar Bas maken.

In een moment van totale paniek zeg ik opeens ‘Jezus wat heb ik me toch een kramp, denk dat ik richting huis ga’. Saar vraagt wat er aan de hand is, waarop ik reageer met: ‘Ik ben me toch een partijtje ongesteld. Niet normaal. Het is net die scène uit the Shining, waarbij de liftdeuren opengaan. Echt, iemand geef me een emmer of liever nog een badkuip.’

Nu dat ik iedereen met open mond en vol gruwel naar me heb kijken, vind ik het een prachtig moment om mij te excuseren en vrolijk naar huis te huppelen. Ik realiseer natuurlijk wel dat ik niet elke keer kan doen alsof ik ongesteld ben. Joh, ik zeg wel dat ik aambeien heb of zoiets. Niemand wordt geil van aambeien.

LEES OOK: The Single Life: de kunst van het perfecte berichtje sturen
LEES OOK: The Single Life: Als je op mannenjacht gaat
LEES OOK: The Single Life: Als je vriendinnen je vervangingsvriendje zijn
LEES OOK: The Single Life: Als je niet meer weet wie naast je ligt